نوری که دل را روشن میکند
شنبه, ۱ خرداد ۱۳۹۵، ۱۲:۵۵ ق.ظ
من آدم های بیست و چهار ساله، بیست و هشت ساله، سی و هفت ساله، چهل ساله و شصت و سه ساله ای را دیدم که تا از عشق حرف میزنند، لب هایشان میخندد و چشمانشان می درخشد. فارغ از اینکه آن مرد/زن خوب بود یا نه، دوست داشتنش حماقت بود یا نه، زندگی ام را روشن کرد یا نه، حسرتش به دلم ماند یا نه...عشق همیشه خوب است و این مستقل ترین تابع دنیاست که به هیچ عامل دیگری بستگی ندارد.
بالاخره روزی خواهیم فهمید که اگر رفتن های ما رسیدنی ندارد، اگر میخواهیم و نمیخواهند، اگر نمیخواهیم و میخواهند، اگر میخواهم و نمیخواهد، اگر میخواهد و نمیخواهم...اگر داستان عاشقانه ما آن چیزی نمیشود که فکرش را میکردیم، فقط و فقط کوتاهی ماست. ماییم که راه را اشتباه رفتیم.
حق با عطیه است که میگوید عشق هیچکس را پشیمان نمیکند...
- ۹۵/۰۳/۰۱